Raport OPI PIB: „Zjawisko drop-outu na polskich uczelniach”

Drop-out, czyli rezygnacja ze studiów na danym kierunku przed uzyskaniem dyplomu, to zjawisko, które obecne jest zarówno w Polsce, jak i na całym świecie. Jest to istotne nie tylko z perspektywy systemowej, gdzie każde porzucenie studiów oznacza straconą szansę na podjęcie studiów przez innego kandydata, nieefektywne wykorzystanie publicznych środków (a w przypadku uczelni niepublicznych realne straty finansowe), ale także z punktu widzenia indywidualnego studenta, który może odczuwać stratę czasu i pieniędzy.

Zrozumienie zjawiska drop-outu na Polskich Uczelniach

Raport przygotowany przez Laboratorium Analiz Statystycznych OPI PIB rzuca światło na zjawisko drop-outu na polskich uczelniach, prezentując jego skalę i główne przyczyny. Aby dokładniej zbadać to zjawisko, OPI PIB przeprowadziło kompleksowe badanie w polskich uczelniach. Przeglądając publikacje i dokumenty, analizując dane z Zintegrowanego Systemu Informacji o Nauce i Szkolnictwie Wyższym POL-on oraz przeprowadzając wywiady jakościowe z osobami, które doświadczyły drop-outu, zespół badawczy starał się odpowiedzieć na kluczowe pytania dotyczące przyczyn i konsekwencji tego zjawiska.

Raport pozwala zrozumieć złożoność zjawiska drop-outu wśród osób zainteresowanych tematyką sektora szkolnictwa wyższego, ale przede wszystkim dostarczyć niezbędnej wiedzy liderom zarządzającym uczelniami, którzy zaprezentowane wnioski i rekomendacje działań mogą wykorzystać na potrzeby tworzenia rozwiązań zapobiegających porzucaniu kształcenia przez studentów w ich jednostkach.

Chcesz zwiększyć rekrutację lub retencję na kierunku studiów w Twojej Uczelni? Potrzebujesz pomocy w opracowaniu programu naprawczego dla tego kierunku? Nasz zespół ekspertów IRSW jest gotowy, aby Ci w tym pomóc. Sprawdź naszą ofertę lub skontaktuj się z nami i umów się na bezpłatną konsultację. Porozmawiamy na temat tego, jak taki projekt mógłby wyglądać w Twojej uczelni.

Kluczowe wnioski z raportu

• Z badania wynika, że w latach 2012–2020 ponad 1,3 miliona osób zrezygnowało ze studiowanego kierunku i w ciągu roku od skreślenia z listy studentów nie podjęło ponownie nauki na nim.
• Mężczyźni rezygnowali znacznie częściej – ich udział wśród drop-outów był o 15 punktów procentowych wyższy niż wśród kobiet.
• Badanie wskazuje na różnorodność przyczyn rezygnacji, które podzielono na dwie główne kategorie: instytucjonalne (np. poziom studiów, życie studenckie, poziom opłat, infrastruktura i organizacja na uczelni) i indywidualne (np. brak zainteresowania przedmiotem studiów, problemy osobiste, inne zobowiązania).
• Zdecydowana większość rezygnacji nastąpiła krótko po rozpoczęciu studiów.
• Prawie dwie trzecie osób skreślonych z listy studentów w ciągu roku od rezygnacji nie podjęło ponownie nauki na studiach.
• Niemal połowa studentów dokonujących korekty ścieżki w ciągu 12 miesięcy od daty skreślenia, zdecydowała się na wybór kierunku w innym, niż początkowy obszarze kształcenia.
• Wśród osób, które zmieniły kierunek studiów, 45% studentów pierwszego stopnia i jednolitych magisterskich oraz połowa uczestników studiów drugiego stopnia odniosła sukces edukacyjny.
• Studenci uczelni niepublicznych i kościelnych oraz ci studiujący w trybie niestacjonarnym rzadziej decydują się na powrót na studia w ciągu 12 miesięcy.
• Studia z obszarów nauk medycznych i sztuki charakteryzują się najniższym odsetkiem drop-outu, wynoszącym 29%.

Szczegółowe informacje na temat analizy oraz znajdują się w raporcie opublikowanym w systemie RAD-on.

POBIERZ RAPORT

Źródło: Ośrodek Przetwarzania Informacji Państwowy Instytut Badawczy / radon.nauka.gov.pl