Komunikacja jest „systemem nerwowym” organizacji. Wiele uczelni mierzy się jednak z niewydolnością swojej komunikacji wewnętrznej. Często nie funkcjonuje przepływ informacji zarządczej, ograniczona jest zdolność przewodzenia zmianom, blokowana jest współpraca między jednostkami organizacyjnymi, a także integracja wspólnoty uczelni. Komunikacja jest często jednokierunkowa, pozbawiona celowego zorganizowania przekazu dla poszczególnych grup interesariuszy. Typowo brakuje również efektywnych narzędzi interakcji z otoczeniem społeczno-gospodarczym.
Komunikacja jest „systemem nerwowym” organizacji. Wiele uczelni mierzy się jednak z niewydolnością swojej komunikacji wewnętrznej. Często nie funkcjonuje przepływ informacji zarządczej, ograniczona jest zdolność przewodzenia zmianom, blokowana jest współpraca między jednostkami organizacyjnymi, a także integracja wspólnoty uczelni. Komunikacja jest często jednokierunkowa, pozbawiona celowego zorganizowania przekazu dla poszczególnych grup interesariuszy. Typowo brakuje również efektywnych narzędzi interakcji z otoczeniem społeczno-gospodarczym.
Współcześnie, znaczenie komunikacji wewnętrznej i zewnętrznej uczelni dynamicznie wzrasta. Eksperci IRSW dysponują doświadczeniem, znajomością dobrych praktyk oraz narzędzi wsparcia ICT. Diagnozujemy stan komunikacji w uczelni i wspieramy przygotowanie systemowych usprawnień. Pomagamy wypracować cele, polityki, kanały komunikacji oraz narzędzia i reguły operacyjne. Wspieramy także władze uczelni w zakresie skutecznego komunikowania zmian (w tym wdrożenia strategii), wypracowania kluczowych przekazów, czy też zrównoważonej komunikacji w sytuacjach kryzysu.
Najlepsze uczelnie zdają sobie w pełni sprawę z kluczowego znaczenia kultury organizacyjnej (instytucjonalnej) dla powodzenia ich misji. Postuluje się zapewnienie „kultury jakości”, „zrównoważonego rozwoju”, czy też rozwój „przyjaznej administracji”. Różnorodność i włączanie (ang. Diversity, Equity and Inclusion – DEI) należą, w regulacjach UE, do grupy społecznych kryteriów ESG. Jest to charakterystyka kultury uczelni związana z tak powszechnie oczekiwanym i postulowanym zaangażowaniem osób zatrudnionych. Warunkiem czerpania z różnorodności, zaangażowania, kreatywności i tym podobnych postaw jest jednak zapewnienie wspierającej kultury i bezpiecznego środowiska pracy. Wymaga to odpowiednich polityk uczelni i uwzględnienia w jej wewnętrznych procesach.
Trudno jest jednak przekraczać własne bariery kulturowe bez zewnętrznych wzorców i punktów odniesienia. Instytucje szkolnictwa wyższego często nie posiadają dostatecznych doświadczeń ani sprawdzonych instrumentów kształtowania ich kultury w sposób świadomy i celowy. Dlatego wspieramy władze uczelni identyfikując aktualne bariery, sugerując kierunki zmian oraz niezbędne zasoby. Rozpoznajemy, w jakim stopniu, rozwiązania organizacyjne, kompetencje ludzi, schematy zachowań i postaw, a szczególnie wzorce przywództwa i komunikacji wspierają, albo blokują osiąganie celów uczelni. Projektujemy również i pomagamy wdrażać długofalowy, oparty na samoocenie i dialogu proces doskonalenia kultury – zawsze w wyznaczonym wartościami i celami danej uczelni kierunku.
